Vervolgens nog meer wachten, wachten, wachten. Inmiddels stond het in de kranten en op teletekst (zie foto). En heb ik heel vaak de vraag beantwoord of ik toch niet al wat wist. Vlak voor de kerst was er toen ineens toch nog een bijeenkomst wederom in Rotterdam. Het bleek een bijeenkomst te zijn voor mensen die op korte termijn weg zouden kunnen. Om te kijken hoe ze de teams zo goed mogelijk in zouden kunnen delen. Een dag later kwam er een voorlopige indeling. En jawel ik was ingedeeld, in eerste instantie zou het een Liberia team worden. Na de kerst bleek het toch Sierra Leone te worden, maar het idee dat ik echt zou mogen gaan kwam daarmee wel weer een stap dichterbij.
En zo begon januari 2015 erg enerverend. Een maand waarin we als team elkaar voor het eerst ontmoeten op training in Londen. Wat meteen een enorm goede teambuilding activiteit bleek en nog veel meer zin om te gaan opleverde, weer een stapje dichterbij echt wat te mogen gaan doen.
Nu hebben we de afgelopen week ook de praktische training in Rotterdam gehad, een extra teamlid geadopteerd en kunnen we echt gaan aftellen. En spullen verzamelen die mee moeten (als iemand weet hoeveel shampoo je nodig hebt voor 5 weken dan horen wij het graag!), tassen inpakken, uitpakken en weer herinpakken. Ik kan niet wachten.