Fruithapje

ANNANAS!

Het is vrijdag 6 maart, dat weten we dankzij de scheurkalender die Saskia gemaakt heeft voor vertrek. Die kalender is nodig, want de dagen lijken op elkaar en we hebben geen weekend, dus het is makkelijk de tel kwijt te raken. Inmiddels zijn we steeds vertrouwder met het draaien van het lab. Vandaag hadden we 24 samples (8 bloedjes en 16 swabs, voor de lab mensen:)) en dat houdt ons lekker bezig. De anderen gingen om 8 uur op weg vanaf Diamond Lodge naar het lab, ik zat toen al in de stoere CDC auto met luchtinlaat op het dak (dan kunnen ze door diep water rijden; daar is het nu wat droog voor). Want de CDC meneer, Daniel, had geregeld dat ik met het team wat de watten afneemt in de community kon praten. Dat is belangrijk voor ons, omdat de kwaliteit van het aangevoerde materiaal natuurlijk van invloed is op de labresultaten. Na afloop van de meeting was er even wat gedoe over hoe terug te komen. De Afrikaanse manier van communiceren is niet altijd even goed te doorgronden voor een witneus. De bottomline is dat het altijd goed komt. Bij terugkomst op het lab stond Cornelia, de "SMO (senior medical officer" voor de deur voor een rondleiding. Haar opvolger, Sabine, sloot even later ook aan. Leuk om kennis te maken met de artsen van de ETU (ebola treatment center) waar we iedere dag mee bellen voor de uitslagen. En dat alles gebeurde nog voor het Fruithapje. 's Ochtends komt Mohammed een mandje brengen met ananas en soms bananen, en als wij zo tegen 10-en klaar zijn met alle voorbereidingen op het lab en we moeten wachten op de eerste samples die rond 11-en van ETU komen hebben we tijd om het fruit te eten. Het Fruithapje is dus een belangrijk moment, dingen worden voor en na Fruithapje gepland. En we maken onze gasten, zoals de CDC man gisteren, en vandaag de SMOs, heel blij met een stuk sappige ananas.

Arts en verpleegkundigen in het ETU (6/3)

Vandaag ben ik met Stephanie samen meegegaan met Sabine naar de ETU, waar we rondgeleid zijn. Dat is indrukwekkend, al liggen er nu bijna geen patienten met ebola mee. Er is nog één ebolapatient, en die zat buiten zijn tent op een stoel. De opzet van deze ETU, gerund door het Rode Kruis, is heel open van structuur: met oranje afzetgaas zijn banen gecreeerd zodat de ambulances de juiste route ingeleid worden tot aan de poort, waar de intake is van patienten. Daar is ook het omkleedgebied. verder is de unit opgedeeld met hetzelfde afzetgaas  in het stuk met de tenten voor de patienten, en het schone gebied waar je gewoon in je scrubs rond mag lopen zonder full PPE, en waar dmv het gaas een afstand gecreeerd is tot de patienten. Na de rondleiding hadden wij het warm, dus moet je je voorstellen hoe het voor de artsen en verpleegkundigen moet zijn in full PPE. Wij mochten terug naar ons geaircoode labje.
Vandaag zat de positieve patient ook in de test. Voor de patient natuurlijk niet fijn om nog steeds positief te testen, maar voor ons wel prettig om een goed positief signaal te zien in onze testen, dat schept vertrouwen dat het allemaal goed gaat.
Het grootste probleem wat we eigenlijk hebben is het versturen van onze uitslagen per mail,w ant het internet laat ons regelmatig in de steek. Vandaag lukte het helemaal niet om een goede verbinding te krijgen. Dan zijn we aangewezen op het internet in het hotel, waar we vaak laat zijn, dan nog moeten eten, en dan nog online komen om de nodige dingen af te handelen. Kortom, lange dagen die behoorlijk gevuld zijn. Alles wordt wel steeds vertrouwder: de hutjes en de huisjes waar we dagelijks langsrijden. Als ik 'smiddags naar de centrale meeting moet om 5 uur rijden we weer een andere route dan naar het hotel, dus zien we weer andere dingen zoals de markt, huisjes die mooi opgeverfd zijn, de mining company met het meertje (Fritz je had gelijk!! maar wij mogen daar niet in zwemmen.....)
De centrale meeting, de "DERC: District Ebola Response Coordination" is iedere dag om 5 uur, en bestaat uit iedereen die betrokken is bij de ebola eradicatie. best heel goed georganiseerd is dat hier. Zo leer je ook heel snel heel veel mensen kennen.

Pieter met de locals (6/3)

Wel ben ik dan laat weer op het lab, rond 7-en, en moeten er vaak nog uitslagen geautoriseerd worden en de file van de dag gemaakt en liefst ook verstuurd. Vandaag vertokken we om 19.15, met dezelfde auto die Pieter nog had moeten aanduwen twee uur daarvoor, toen we naar de DERC gingen. Maar nu start de auto wel. Ondertussen zien we bliksem hier en daar, en voelen we druppels. Een flinke bui zou welkom zijn, het is vandaag warm en drukkend. Maar in plaats van een regenbui hebben we een truck die de zandweg blokkeert: er is een stier ontsnapt uit de vrachwagen!! Hoe dat in godsnaam mogelijk is weten we niet, maar er is een hele hoepla waarbij mensen proberen de stier weer te vangen en in de vrachtauto te krijgen (zonder laadplank, duh...) en ondertussen bemoeit iedereen zich ermee omdat de truck de weg blokkeert. Uiteindelijk wordt de stier teruggebracht naar de wei en gaat de truck verder. Wij kunnen naar het Diamond. En natuurlijk is er nog eten voor ons,want ze weten dat de labcrew laat komt. We hebben nu een tafel voor vijf in de centrale ruimte, en we zitten allemaal lekker te tikken. Ondertussen worden we lekgestoken door de muggen (en we nemen onze Malarone braaf), het is ook vanavond erg warm, voor het eerst eigenlijk. Sommigen van ons hebben een werkende airco. Ik niet. Maar ik heb dan weer een lekker koude douche,wat nu geen straf is :)

avondeten in de centrale ruimte (5/3