Just another day in the lab

Het hotel, kleine huisjes van 5 kamers per huis.
We hopen nog een keer samen in 1tje te komen.

De ene dag blijkt rustiger dan de andere dag. Vandaag kwamen er 3 bloedmonsters en 8 swabs binnen. Dus we waren al wel om 20:00 terug bij het 'hotel'. De dagen beginnen een soort van vaste indeling te krijgen en we beginnen er een soort van idee van te krijgen hoe het allemaal werkt. We vertrekken om 08:00 ’s ochtends vanuit het hotel. Het eerste wat we doen als we bij de labcontainer aan komen is het aantrekken van OK pakken en een stel laarzen. Als we het lab in gaan of monsters aan nemen, pakken we ons vervolgens nog eens in met een extra laag beschermde kleding ook wel PPE (personal protection equipment zie de team foto langs de zijkant) en voor op het lab een paar klompen (om ervoor te zorgen dat we niet al het stof van buiten naar binnen lopen.

De labcontainer met links het monsterluik

De monsters worden de dagen die we inmiddels gedraaid hebben (het voelt alsof we hier al heel wat langer zijn als dat het daadwerkelijk is) heel gestructureerd aangeboden. ’s Ochtends (ergens rond 11:00) komen er meestal bloedmonsters uit de ETU, even later (ik heb geen idee hoe laat) dan vaak de swabs vanuit het Governement Hospital. Tegen het eind van de middag komen er dan meestal nog wel wat bloed monsters vanuit de ETU. Gisteren hoorde we zeer veel ambulances en kwamen er 3, vandaag hoorde we er maar eentje en kwam er uiteindelijk geen monster meer.

De bloedjes van de ETU in twee zakjes en daarom heen nog een container en de swabs in 50ml buis met daaromheen een zelfde container. Ik denk dat alle eer hiervoor naar Kono 1 kan, voor het opzetten van deze gedegen en gestructureerde monster stroom. Tot nu toe worden zelfs de formulieren die erbij worden aangeleverd ook best wel volledig ingevuld, ze kunnen er bijna nog wat van leren in Nederland. 

Inmiddels denk ik in het Nederlands, English, un petit peu Francais en een minuscuul beetje Krio (Hows da body is bijvoorbeeld How are you). De meeste communicatie gaat in het Engels zodat ook Stephanie het goed kan volgen, afgewisseld met een heel hoop Nederlands. Maar het loopt steeds meer door elkaar. En schakelen we tussen Engels en Nederlands al moeiteloos midden in een zin over. Dus spreken we over 4 weken denk ik gewoon onze eigen taal. Bij het schrijven van deze blog merk ik al dat ik sommige woorden niet weet in het Nederlands omdat ik ze tot nog toe alleen maar heb gebruikt in het Engels.

Qua tijdsbesef zijn de dagen erg raar. Je doet door de uitgebreide veiligheidsmaatregelen stukken langer over iets wat je in Nederland misschien in 5 minuten doet. En als je in de glovebox werkt heb je eigenlijk al helemaal geen besef van tijd, misschien ook voornamelijk omdat het er niet toe doet. Doordat je super precies en geconcentreerd aan het werk bent (en dan ook nog eens met 4 (!) paar handschoenen, ben je alleen maar bezig met het zorgen dat je netjes werkt en tijd is daarbij van ondergeschikt belang. Daardoor denk je dan bijvoorbeeld best heel op tijd klaar te zijn en dan is het toch al ineens 19:00. De dagen zijn best lang, maar toch wel minder intensief als een werkdag in Nederland. Er is af en toe best een momentje om even rustig aan te doen als er gewacht moet worden op monsters en alle administratieve rompslomp is bijgewerkt.

Sunset

Voordat we gingen was ik wel wat bezorgd over hoe warm het nou precies zou zijn hier, maar het valt me alles mee. Als je gaat staan bakken in de zon is het wel warm, maar lang niet zo benauwd als dat het in Nederland kan zijn bij 30 graden. Voor de lunch en de fruithap hebben we vooralsnog een mooie schaduw plek bij het delivery centre in aanbouw van de Wellbody clinic. Het lab heeft een grote overdekte monster ontvangst en de labcontainer zelf is voorzien van een goed werkende airco. Ik moet toegeven dat ik de warmte tot nu toe eigenlijk best wel lekker vind. Lekker rondlopen in je driekwart broek met een t-shirtje. In gedachte stuur ik wat zon en warmte naar iedereen in Nederland, eerlijk gezegd heb ik me de afgelopen week totaal niet verdiept in het weer daar, dus of jullie het nodig hebben weet ik niet.

Volgens mij is het een enorme hak op de tak blog geworden, maar er zijn ook zoveel indrukken en dingen om over te vertellen. Dat ik vast wanneer ik op publiceren heb geklikt alweer een heel aantal dingen bedenken waarover ik ook nog zou kunnen typen. We hopen dat het zo blijft dat we jullie van alles te vertellen hebben. Maar onze dagen bestaan voornamelijk uit werken. Wat meestal al minimaal 12 uur kost van hotel tot hotel. Dan nog even eten, wat kletsen met ons team en eventueel als het internet het toe laat nog een blogje tikken en dan wordt het toch wel weer tijd om te slapen, want de volgende dag is het weer precies zo. Maar tot nu toe bevalt het prima.

Mochten jullie nog nieuwsgierig zijn naar bepaalde dingen laat het vooral even weten, inspiratie is altijd fijn! Ik ga ook nog even een poging wagen hier wat foto’s bij te plaatsen, maar de wifi is niet heel denderend en dan is foto’s uploaden best wel een uitdaging.

Op speciaal verzoek van Pieter nog even de groetjes aan zijn tantes! En om niemand achter te stellen natuurlijk de hartelijke groetjes van heel het team aan iedereen die ze wil ontvangen!